Το αγρόκτημα θερμοκηπίου «Zanjani Nezhad», με επικεφαλής τον R. Zanjani Nezhad, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιτυχημένα στην περιοχή Saryagash. Όμως δεν έγιναν όλα εύκολα και αμέσως.
Ο Rustem Ismail oglu γνώριζε από την παιδική του ηλικία πόσο δύσκολο είναι να ασχοληθείς με την καλλιέργεια θερμοκηπίου.
Όπως πολλές οικογένειες της συνοικίας Saryagash, υπήρχε πάντα ένα μικρό θερμοκήπιο στην αυλή, στο οποίο οι γονείς καλλιεργούσαν λουλούδια, όσο θυμάται ο Rustem. Φυσικά τα παιδιά από μικρή ηλικία έπαιρναν μέρος και στο ξεχορτάρι και στο πότισμα. Ως εκ τούτου, έχοντας ωριμάσει και δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, ο νεαρός συνέχισε την οικογενειακή επιχείρηση.
«Στην αρχή χρησιμοποιήσαμε περίπου δέκα στρέμματα αγροκτήματος για ένα θερμοκήπιο», λέει ο R. Zanjani nezhad. — Χτίστηκε μόλις ο Γκορμπατσόφ έδωσε την άδεια να ασχοληθεί με επιχειρηματική δραστηριότητα. Ήμουν φοιτητής τότε, ήρθα να βοηθήσω την οικογένειά μου να δουλέψει στο θερμοκήπιο. Εμείς, όπως πολλοί, καλλιεργήσαμε λουλούδια: πρώτα τριαντάφυλλα, και όταν η γη κουράστηκε, περάσαμε στα γαρίφαλα και τα χρυσάνθεμα. Πήρα λουλούδια στη Ρωσία, τα παρέδωσα χύμα. Παράλληλα, απέκτησε εμπειρία τόσο στις πωλήσεις όσο και στην παραγωγή. Πειραματίστηκε, διάβασε, παρακολούθησε πώς κάνουν οι άλλοι. Αργότερα, έπρεπε να εγκαταλείψουμε τα λουλούδια, γιατί άρχισαν να έρχονται από τη Δύση, και δεν μπορούσαμε να ανταγωνιστούμε, γιατί υπήρχαν νέες ποικιλίες, νέες τεχνολογίες, καλά εδραιωμένη εφοδιαστική.
Εκείνα τα χρόνια, αντιθέτως, όλα ήταν κλειστά. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η μετάβαση στην παραγωγή ντομάτας και αγγουριού. Τα πράγματα πήγαν καλά, υπήρχε η επιθυμία για επέκταση. Η γη εκείνα τα χρόνια ήταν φθηνή, αγόρασα τρία εκτάρια και άρχισα σιγά σιγά να κυριαρχώ σε μια νέα επιχείρηση. Ήταν το δύο χιλιοστό έτος. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, χρειάστηκε να χτιστεί ένα προσωρινό καταφύγιο για να είναι κοντά στο αγορασμένο οικόπεδο. Μετά από όλα, τότε πραγματικά δεν υπήρχαν σύνορα, έτσι τα ξένα βοοειδή περιπλανήθηκαν συνεχώς στη γη μας. Σε γενικές γραμμές, ήταν απαραίτητο να συνδέσετε το φως, να φέρετε το δρόμο. Παράλληλα, βέβαια, συνεχίσαμε να δουλεύουμε στο θερμοκήπιο, γιατί χρειαζόμαστε χρήματα για όλα».
Ο Ρουστέμ άρχισε να εφαρμόζει όλη την εμπειρία του που απέκτησε σε ένα θερμοκήπιο στο novaya Zemlya. Και ταυτόχρονα συνέχιζε να σπουδάζει. Εξάλλου, οι μεγάλες κλίμακες απαιτούν πολύ κόπο και νέες γνώσεις. Στην πορεία έμαθα τα πάντα: να ετοιμάζω γη και να παίρνω δάνεια. Έτσι, έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια στην εργασία και την απόκτηση νέων δεξιοτήτων και εμπειριών, μερικές φορές πικρές.
«Ξαναέχτισα τα θερμοκήπια δύο φορές. Πρώτα, μετακόμισα εδώ για δέκα στρέμματα αυτά που ήταν στο οικόπεδο, μετά έλαβα ένα προνομιακό δάνειο, αγόρασα οικοδομικά υλικά σε λογική τιμή από αυτούς που έκλεισαν την επιχείρηση, ολοκλήρωσαν και επέκτεινα το αγρόκτημά τους», λέει ο πρόεδρος του αγρόκτημα θερμοκηπίου. — Στην αρχή, αυτά τα θερμοκήπια φαίνονταν μεγάλα και μετά, όταν οι πελάτες άρχισαν να παραγγέλνουν μεγάλους όγκους, ξαφνικά αποδείχτηκαν μικρά. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι έχουμε δυτικές τεχνολογίες. Φυσικά, δεν τα δέχτηκαν όλοι αμέσως με ένα μπαμ.
Για παράδειγμα, όταν οι ξένοι παρουσίασαν για πρώτη φορά την στάγδην άρδευση, πιστεύαμε ότι δεν θα λειτουργούσε στο αργιλώδες χώμα μας. Ταυτόχρονα, εκείνη την εποχή, παραδοσιακά κάθε θάμνος δενδρυλλίων είχε μια τρύπα. Ήταν απαραίτητο να περάσετε από κάθε σειρά και να ρίξετε νερό στην τρύπα. Ήταν σκληρή σωματική εργασία, εξάλλου, χρειάστηκε πολύς χρόνος. Γενικά, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την καινοτομία και βεβαιωθήκαμε πόσο αποτελεσματική είναι. Τώρα αρκεί να τοποθετήσετε τα δοχεία, αφού απλώσετε τους σωλήνες σε σειρές και αφήστε το νερό να τρέξει μέσα τους. Ως εκ τούτου, όλα τα θερμοκήπια ξαναχτίστηκαν σταδιακά για αυτούς.
Στη συνέχεια υπήρχαν τεχνολογίες που βελτιώνουν τη λειτουργία των λεβήτων θέρμανσης, γεγονός που διευκολύνει το έργο των στόκερ. Δηλαδή, αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε συνεχώς κάποιες τεχνολογικές καινοτομίες και σιγά σιγά να επεκταθούμε. Ήταν εκείνη τη στιγμή που έγινε κατανοητό ότι ήρθε η ώρα να στραφούμε στα βιομηχανικά θερμοκήπια. Έτσι, το 2013 άρχισα να χτίζω το πρώτο μου βιομηχανικό θερμοκήπιο. Τώρα έχουμε ήδη κατακτήσει ενάμιση εκτάριο.
Είναι σαφές ότι απαιτούνται πρόσθετα οικονομικά για να φτάσουμε στο επόμενο επίπεδο, γιατί όλα απαιτούν χρήματα. Φυσικά, προσπαθούμε να το προσεγγίσουμε αυτό στοχαστικά.
Για παράδειγμα, απαιτείται ειδικός εξοπλισμός για τη δημιουργία μικροκλίματος σε ένα θερμοκήπιο. Υπάρχουν εταιρείες που προμηθεύουν ένα πλήρες σετ, αλλά είναι πολύ ακριβό, επομένως συναρμολογούμε αυτό το σύστημα μόνοι μας, αγοράζοντας μόνο εξαρτήματα. Με δοκιμή και λάθος, επιτυγχάνουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με ελάχιστο κόστος. Αλλά φυσικά, δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς πρόσθετα κεφάλαια ούτως ή άλλως.
Πρόσφατα έλαβα για τρίτη φορά προνομιακό δάνειο. Αυτή τη φορά με κάλεσαν οι ίδιοι και το πρόσφεραν για ανακατασκευή και επέκταση στο έξι τοις εκατό για πέντε χρόνια. Μπράβο, πολύ καλή υποστήριξη. Άλλωστε, έχουμε κάθε λογής πράγματα. Μερικές φορές, μπορείτε να πείτε, η εκτός εποχής με λαχανικά. Δεν ξέρουμε πότε, πού και πόσο, για παράδειγμα, θα εκτιναχθεί το δολάριο. Αλλά έχουμε ένα φιλμ, συστήματα άρδευσης με σταγόνες, λίπασμα — αγοράζουμε τα πάντα για το νόμισμα. Συμβαίνει ότι δεν είναι δυνατή η πώληση προϊόντων στην αναμενόμενη τιμή. Γενικά, δεν ασχολούμαστε με την υλοποίηση. Είμαστε κατασκευαστές. Τα προϊόντα μας λαμβάνονται χύμα απευθείας από θερμοκήπια και αποστέλλονται εκεί που το θεωρούν πιο κερδοφόρο: σε όλο το Καζακστάν ή στη Ρωσία.
Δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι ασχολούνται πλέον με τα λαχανικά, συμβαίνει εποχιακή υπερπαραγωγή, τα σύνορα κλείνουν για διάφορους λόγους ή υπάρχει πανδημία. Σε γενικές γραμμές, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, τι νόημα έχει να ψάχνεις τον ένοχο; Είναι πολύ πιο παραγωγικό να αναζητάς νέες ευκαιρίες για ανάπτυξη. Επομένως, απομακρύνοντας τα λαχανικά, κάποιος παίρνει φράουλες, κάποιος για λεμόνια και εμείς, έχοντας αποκτήσει εμπειρία, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε ξανά στα λουλούδια. Εξάλλου, για να έχουμε πάντα την ευκαιρία να "κολυμπήσουμε έξω", είναι απαραίτητο να διαφοροποιήσουμε: θα αφήσουμε μέρος των θερμοκηπίων κάτω από τα λαχανικά και ένα μέρος θα το καταλάβουμε με λουλούδια. Φύτεψε τριαντάφυλλα. Νομίζω ότι θα λειτουργήσει. Υπάρχουν προβλήματα στην Ολλανδία τώρα. Στο πλαίσιο της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, το φυσικό αέριο έχει γίνει πολύ πιο ακριβό και έχει γίνει ασύμφορο για αυτούς να καλλιεργούν λουλούδια. Ίσως δεν θα γίνουν ακόμη προσγειώσεις εκεί, αλλά οι συνθήκες μας είναι καλές. Έτσι φέτος αποφασίσαμε να μεταφέρουμε ένα θερμοκήπιο στα λουλούδια.
Σκοπεύουμε να μεταφέρουμε ένα θερμοκήπιο σε λουλούδια κάθε χρόνο, ίσως αυτό θα είναι μια καλή διέξοδος από την κατάσταση. Επιπλέον, όλα έχουν βελτιωθεί με την εφοδιαστική, έχουν εμφανιστεί νέες τεχνολογίες και νέες ολλανδικές ποικιλίες μπορούν να αγοραστούν χωρίς προβλήματα. Οι όγκοι αυξάνονται. Σύντομα θα έρθει η ώρα να χωρίσουμε το αγρόκτημα, γιατί έχω μάθει από την εμπειρία: ένα ή δύο εκτάρια είναι αρκετά για μια οικογένεια, διαφορετικά δεν θα υπάρξει επιστροφή από τα θερμοκήπια. Ξέρω ότι κάποιοι έχουν τρία ή πέντε εκτάρια, αλλά τι νόημα έχει αν η αποτελεσματικότητα δεν είναι πια η ίδια, δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθούν οι εργαζόμενοι, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες.
Επιπλέον, αν ένα μεγάλο αγρόκτημα βυθίζεται, τότε είναι ήδη πολύ δύσκολο να το σώσεις, όπως ο Τιτανικός. Πολύ πιο περίπλοκο από ένα μικρό. Διαφέρουμε λοιπόν. Ειδικά από τη στιγμή που έχουμε προβλήματα με τους εργαζόμενους. Την εποχή χρειαζόμαστε πολλά από αυτά, και εκτός εποχής είναι περιττά, οπότε προσλαμβάνουμε μόνο για προσωρινή εργασία. Αλλά, αφού τα απολύσετε στα σπίτια τους, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τα μαζέψετε ξανά όταν έρθει η ώρα. Επομένως, είναι απαραίτητο να υπολογίσουμε τα πάντα ώστε οι εργαζόμενοι να είναι πάντα σε ζήτηση, δηλαδή να συνεργάζονται μαζί μας σε μόνιμη βάση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να φυτέψετε διαφορετικές καλλιέργειες, να λάβετε υπόψη το χρονοδιάγραμμα της βλάστησής τους, τον χρόνο συγκομιδής. Τότε οι άνθρωποι στο θερμοκήπιο θα είναι πάντα απασχολημένοι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να προσλάβουν και μετά να απολύσουν.
Φυσικά, η κρατική υποστήριξη με τη μορφή «μακριών» χρημάτων είναι επίσης πολύ σημαντική για την επιτυχή ανάπτυξη. Ναι, το κράτος προσπαθεί να μας παράσχει τέτοια στήριξη, αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ακόμα αρκετή. Είχαμε επιδοτήσεις, αλλά ακυρώθηκαν πριν από μερικά χρόνια. Σε αντάλλαγμα υποσχέθηκαν προνομιακά δάνεια για επτά χρόνια με διετή διακοπές για να έχουμε χρόνο να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Ήταν το 2018. Τότε μας υποσχέθηκαν τέτοια στήριξη, ακυρώθηκαν οι επιδοτήσεις και δεν δόθηκε δανεισμός με ευνοϊκούς όρους με συμφωνημένους όρους. Δυστυχώς, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στην κορυφή. Δεν βλέπουμε καν βουλευτές που θα έπρεπε να ανησυχούν για εμάς.
Πιστεύω ότι σε όλα αυτά τα ζητήματα, η αποφασιστική φωνή πρέπει πρώτα από όλα να είναι ο ακίμ της επαρχίας, που μας γνωρίζει όλους πολύ καλά: ποιος είναι εργατικός, ποιος σίγουρα θα αποπληρώσει το δάνειο και ποιος όχι έμπιστος. Είναι το ακίμ του χωριού που πρέπει να κάνει μια λίστα με τους αιτούντες για κρατική ενίσχυση. Δυστυχώς πλέον το ακίμ της επαρχίας δεν εμπλέκεται καθόλου σε αυτή τη διαδικασία. Και αυτοί που μοιράζουν τα κονδύλια είναι τόσο μακριά από εμάς που δεν έχουν ιδέα σε ποιον διανέμεται το δημόσιο χρήμα.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η συνέχεια. Ναι, όλα αυτά τα χρόνια καταφέραμε να συσσωρεύσουμε πλήθος εμπειρίας στην καλλιέργεια θερμοκηπίου, αλλά οι νέοι δεν θέλουν να αναλάβουν τη σκυτάλη. Και όλα αυτά γιατί η πολιτεία δεν έχει προσφέρει ακόμη καμία ουσιαστική υποστήριξη ικανή να αφήσει πολλά υποσχόμενα νεαρά και κορίτσια στο χωριό.
Για παράδειγμα, έχω δύο γιους στους οποίους έχω διδάξει τα πάντα, αλλά κανένας από τους δύο δεν θέλει να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση. Ήταν όμως δυνατόν, έχοντας αποδεχτεί εμένα ως εγγυητή, να τους δώσω αρχικό κεφάλαιο από το κράτος για ανέγερση κατοικίας και επιχειρηματική ανάπτυξη. Άλλωστε από αυτό θα ωφεληθούν όλοι, αφού έχουν ήδη γεωπονική εκπαίδευση και εμπειρία. Θα μπορούσαν να αποφέρουν τεράστια οφέλη προμηθεύοντας τα προϊόντα τους στις αγορές, ενισχύοντας την οικονομία.
Όμως, δυστυχώς, αυτό το θέμα δεν έχει λυθεί ακόμη στη χώρα και, όπως οι περισσότεροι, θα πάνε στις πόλεις αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, χωρίς να εφαρμόζουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους στο σπίτι. Και μετά από χρόνια, ή θα πρέπει να πουλήσω την επιχείρησή μου ή να νοικιάσω θερμοκήπια, αφού δεν υπάρχει κανένας να μεταβιβάσω την επιχείρησή μου».
Ο R. Zanjani nezhad λυπάται επίσης που δεν υπάρχει πια σχεδιασμός στη γεωργία. Άλλωστε, αν οι αγρότες γνώριζαν εκ των προτέρων ποιες καλλιέργειες θα έπρεπε να προτιμώνται σε κάθε αγροτική περίοδο, δεν θα υπήρχαν απογοητεύσεις για την υπερπαραγωγή.
«Μερικές φορές φυτεύουμε την ίδια καλλιέργεια και στη συνέχεια, λόγω της υπεραφθονίας της στην αγορά, πρέπει να πουλήσουμε τα προϊόντα μας σε χαμηλή τιμή», λέει ο Rustem. – Άρα καλό θα ήταν να αναλάμβανε για παράδειγμα το ακίμ του χωριού τέτοιο σχεδιασμό. Βοήθησε να διανεμηθεί: σε ποιον και τι να μεγαλώσει, για να μην χάσει. Γενικά, έχουμε ακόμα πολλά προβλήματα… Θα ήθελα να ελπίζω ότι όλα θα βρουν σταδιακά τη λύση τους».
Όσες δυσκολίες όμως και αν προκύψουν, η δουλειά στο συγκρότημα δεν σταματά.
Σήμερα, τα σπορόφυτα αγγουριού ενισχύονται στο κλειστό έδαφος του αγροκτήματος «Zanjani Nezhad». Σε 20 μέρες θα ξεκινήσει ο τρύγος που θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια τη θέση τους θα πάρουν οι ντομάτες, οι οποίες θα είναι έτοιμες αρχές Απριλίου. Και παράλληλα, τριαντάφυλλα φυτρώνουν σε άλλο θερμοκήπιο. Ο Rustem σχεδιάζει να ευχαριστήσει τις γυναίκες μαζί τους στις 8 Μαρτίου.
Μια πηγή: https://yujanka.kz